Παντα σκεφτομουν ποσο βολικο θα ηταν σε ολους μας να μπορουσαμε να πεθαιναμε και να ερχομασταν παλι πισω. Να χαμε μια ταριφα..4 επιστροφες ας πουμε. Παντα σκεφτομουν ποσο βολικο θα ηταν να μπορουσα να σκοτωσω τον εαυτο μου και μετα να ερθω πισω. Τοσοι τροποι και παλι τοσες φορες που μπορεις να δοκιμασεις κατι αλλο ή να κανεις καλυτερη την τελευταια φορα.
Μαρεσε το δερμα μου απο παντα....ασπρο και απαλο. Αν διαλεγα τον τροπο τροπο που θα μπορουσα να με σκοτωσω θα ταν να κανω μικρες μικρες χαρακιες πανω στο δερμα μου και να αφερω τα κομματια του. Να τα πεταω απο πανω μου. Δε μου αξιζει το δερμα μου. Σα να χω χιλιες δυο βρωμες μεσα μου που και μονο που το ακουμπανε το χαλανε. Να το πεταξω. Να φυγει μακρυα. Να γλιτωσει. Καημενο ομως το δερμα. Ποσο καιρο καθοταν πανω μου; Εκουσια δολοφονια...του αξιζει να φυγει. Να γλιτωσει.
Φοβομουν τα αεροπλανα. Μικρη πιστευα οτι εχουν νικησει τη βαρυτητα και το θεωρουσα τρομακτικο. Πως κατι που υπηρχε απο παντα...τοσο δυνατο...να νικηθηκε απτον ανθρωπο?
Κιομως ειναι γλυκο να πετας....να νιωθεις τον αερα να σε χτυπαει και να αιωρεισαι. Να νιωθεις τοσο αναλαφρη τοσο μικρη μπροστα στην απεραντοσυνη που αντικριζεις με τα ματια σου. Αν διαλεγα να πεθανω δευτερη φορα θα ταν να πεσω ενω θα προσπαθουσα να πεταξω. Καπου ηρεμα με νερο. Να βλεπω τα συννεφα απτο ηρεμο νερο...και καθως κοιταω να κλεβω λιγο απτην ομορφια του και να λεω οτι ειμαι και εγω ωραια για λιγο. Εστω για λιγο. Ομως δε μπορω να την κερδισω τη βαρυτητα. Δε θελω. Απλα θελω να νιωσω τον αερα να με χτυπαει καθως πεφτω. Και οταν πεσω να κανω θορυβο και να σπασω σε χιλια κομματια. Να πω οτι με ακουσε και καποιος.
Μαρεσε το δερμα μου απο παντα....ασπρο και απαλο. Αν διαλεγα τον τροπο τροπο που θα μπορουσα να με σκοτωσω θα ταν να κανω μικρες μικρες χαρακιες πανω στο δερμα μου και να αφερω τα κομματια του. Να τα πεταω απο πανω μου. Δε μου αξιζει το δερμα μου. Σα να χω χιλιες δυο βρωμες μεσα μου που και μονο που το ακουμπανε το χαλανε. Να το πεταξω. Να φυγει μακρυα. Να γλιτωσει. Καημενο ομως το δερμα. Ποσο καιρο καθοταν πανω μου; Εκουσια δολοφονια...του αξιζει να φυγει. Να γλιτωσει.
Φοβομουν τα αεροπλανα. Μικρη πιστευα οτι εχουν νικησει τη βαρυτητα και το θεωρουσα τρομακτικο. Πως κατι που υπηρχε απο παντα...τοσο δυνατο...να νικηθηκε απτον ανθρωπο?
Κιομως ειναι γλυκο να πετας....να νιωθεις τον αερα να σε χτυπαει και να αιωρεισαι. Να νιωθεις τοσο αναλαφρη τοσο μικρη μπροστα στην απεραντοσυνη που αντικριζεις με τα ματια σου. Αν διαλεγα να πεθανω δευτερη φορα θα ταν να πεσω ενω θα προσπαθουσα να πεταξω. Καπου ηρεμα με νερο. Να βλεπω τα συννεφα απτο ηρεμο νερο...και καθως κοιταω να κλεβω λιγο απτην ομορφια του και να λεω οτι ειμαι και εγω ωραια για λιγο. Εστω για λιγο. Ομως δε μπορω να την κερδισω τη βαρυτητα. Δε θελω. Απλα θελω να νιωσω τον αερα να με χτυπαει καθως πεφτω. Και οταν πεσω να κανω θορυβο και να σπασω σε χιλια κομματια. Να πω οτι με ακουσε και καποιος.
Υπνος. Ποτε δεν καταλαβα πως μερικοι απλα κοιμουνται με το που ξαπλωσουν στο κρεβατι. Απλα κλεινουν τα ματια τους και νεκρωνουν. Εμενα μου παιρνει ωρες αν καταφερω να κοιμηθω. Ενιωθα αβολα με τον υπνο,σα να εχανα πραγματα που γινονταν γυρω μου και παλι τον ζηταγα ομως. Ολα εκεινα τα βραδυα που ειχα σχεδιασει τοσο διαφορετικα τη ζωη μου και ανεδεστατα και τη ζωη των αλλων. Αν διαλεγα να πεθανω τριτη φορα θα θελα να πιο δηλητηριο. Μικρη ποσοτητα. Πιο λιγο και απο σφηνακι. Πικρο. Τοσο που ακομα και λιγο θα μου γεμιζε το στομα με τη γευση απτο σκοταδι. Τα εσωτερικα ερωτηματικα μου για το αν τελικα οντως σου κοβεται η ανασα,νιωθεις το τελος,πονας ειναι πραγματικοτητα. Τοτε οπως και να χει...ο,τι διαδικασια και αν ακολουθουσα απλα θα ξαπλωνα και θα κοιμομουν αμεσως. Χωρις σεναρια. Χωρις καλα ή κακα ''αν''. Χωρις τιποτα. Μονο το κενο.
Και τωρα; Τελευταιος θανατος. Τι θα κανω; Εχεις γραψει ''βρες ενα λογο για τον οποιο θα πεθαινες και δεν εχεις εισαι ηδη νεκρος''. Λογο! Τι λογο; Να πεθανω για ανθρωπους; Σε σκοτωνουν λιγο λιγο. Οταν τους θες στη ζωη σου. Εστω και τσαλακωμενους. Εστω και βρωμικους. Γιατι σε ισιωνουν και σε καθαριζουν. Οταν τους το λες και δεν ερχονται. Εκει ειναι και ενας μικρος θανατος καθε φορα. Να πεθανω για αξιες; Ποιες αξιες; Εχω; Ειναι σωστες; Με ποιες να τις ζυγιασω; Εκεινες των γονιων μας,τις σκουριασμενες και χιλιοφορεμενες; ΄Η με αυτες των φιλων μας,τις διαφανες,οχι λογο καθαροτητας αλλα λογω ελλειψης ουσιας; Να πεθανω για τα ονειρα μου; Ποια ονειρα; Τα σκοτωνει αυτα η πραγματικοτητα.
Θα πεθανω για μενα. Να γλιτωσω απο μενα. Να γλιτωσω απτις ανασφαλιες που με ταιζω και τις αυπνιες και τους εμετους και τις τυψεις και τα ψιχουλα που κανω πως δε ξερω απο που ηρθαν. Να γλιτωσω απτην αγαπη μου για σενα. Απτο παθος που δε μαφησες στιγμη να στο φανερωσω. Να γλιτωσω απο τους φιλους που τους ζηταω και δεν ερχονται. Να γλιτωσω απο τις νυχτες που φωναζουν και γω δεν φωναζω μαζι τους. Να γλιτωσω απο ολα αυτα που θελω να κανω και θελω να ζησω και θελω να πω. Να παρω ενα πιστολι και να τιναξω το μυαλο μου στον αερα. Σας το ξαναπα. Μαθετε να ελεγχετε το μυαλο σας. Δεν θα μαθω ποτε. Ηδη αρχιζει και ξεφευγει παλι. Αν διαλεγα ενα τροπο να πεθανω θα ηταν να τιναξω τα μυαλα μου στον αερα. Να σκορπιστουν οι σκεψεις μου ελευθερες στον αερα να παυουν να πηλατευουν αλλο το σωμα μου. Να ξαπλωσω και να ηρεμισω.
Και τωρα; Τελευταιος θανατος. Τι θα κανω; Εχεις γραψει ''βρες ενα λογο για τον οποιο θα πεθαινες και δεν εχεις εισαι ηδη νεκρος''. Λογο! Τι λογο; Να πεθανω για ανθρωπους; Σε σκοτωνουν λιγο λιγο. Οταν τους θες στη ζωη σου. Εστω και τσαλακωμενους. Εστω και βρωμικους. Γιατι σε ισιωνουν και σε καθαριζουν. Οταν τους το λες και δεν ερχονται. Εκει ειναι και ενας μικρος θανατος καθε φορα. Να πεθανω για αξιες; Ποιες αξιες; Εχω; Ειναι σωστες; Με ποιες να τις ζυγιασω; Εκεινες των γονιων μας,τις σκουριασμενες και χιλιοφορεμενες; ΄Η με αυτες των φιλων μας,τις διαφανες,οχι λογο καθαροτητας αλλα λογω ελλειψης ουσιας; Να πεθανω για τα ονειρα μου; Ποια ονειρα; Τα σκοτωνει αυτα η πραγματικοτητα.
Θα πεθανω για μενα. Να γλιτωσω απο μενα. Να γλιτωσω απτις ανασφαλιες που με ταιζω και τις αυπνιες και τους εμετους και τις τυψεις και τα ψιχουλα που κανω πως δε ξερω απο που ηρθαν. Να γλιτωσω απτην αγαπη μου για σενα. Απτο παθος που δε μαφησες στιγμη να στο φανερωσω. Να γλιτωσω απο τους φιλους που τους ζηταω και δεν ερχονται. Να γλιτωσω απο τις νυχτες που φωναζουν και γω δεν φωναζω μαζι τους. Να γλιτωσω απο ολα αυτα που θελω να κανω και θελω να ζησω και θελω να πω. Να παρω ενα πιστολι και να τιναξω το μυαλο μου στον αερα. Σας το ξαναπα. Μαθετε να ελεγχετε το μυαλο σας. Δεν θα μαθω ποτε. Ηδη αρχιζει και ξεφευγει παλι. Αν διαλεγα ενα τροπο να πεθανω θα ηταν να τιναξω τα μυαλα μου στον αερα. Να σκορπιστουν οι σκεψεις μου ελευθερες στον αερα να παυουν να πηλατευουν αλλο το σωμα μου. Να ξαπλωσω και να ηρεμισω.
